Half december... tijd voor een terugblik op een mooi en bijzonder tuinjaar. Een jaar waarin ik experimenteerde met kokosvezel, met verschillende soorten aardappelen en het jaar waarin ik meedeed aan de tomatentest van Velt. Ook ruilde ik zaden, zaaide ik voor het eerst witlof, snijbiet, romanesco, rode spruiten en nog veel meer! Een terugblik in twee delen. Vandaag: deel 1!

Eigenlijk is er nooit echt een datum aan te wijzen waarop een tuinjaar begint of eindigt, en dit jaar was dat helemaal een apart verhaal. De winter die geen winter mocht heten liep over in een lang voorjaar, daarop volgde een zomer van lange droge en natte perioden. Ook deze zomer hield lang aan, en na een korte herfst, beginnen we nu toch in winterse sferen te komen.

Omdat we nauwelijks vorst hadden afgelopen winter, begon de moestuin met een vliegende start. Heel vroeg waren er al artisjokken bijvoorbeeld. En mijn tuinbonen die ik in november had gelegd (waarom ik door de verstokte tuinbuurmannen werd uitgelachen) deden het geweldig. Begin mei een eerste maaltje tuinbonen!

Ik ruilde afgelopen jaar zaden uit met mensen uit heel Nederland en zelfs een enkele keer met iemand uit België. Zij stuurde mij onder andere zaad van Afrikaantjes. De hele zomer hebben deze fantastisch gebloeid op allerlei vrije plekjes in de moestuin. Van de groene hokkaido die ze me stuurde heb ik een paar mooie pompoentjes kunnen oogsten. Ik had ze echter nog even op het tafeltje buiten laten liggen en toen ik ze wat later wilde ophalen bleken ze op één na allemaal te zijn aangevreten. Muizen, ratten? Wie zal het zeggen? Roomse kervel stuurde ze mij ook, die heb ik (nog) niet gezaaid. Iets heel bijzonders dat ik ook van haar kreeg: zaden van de tamarillo, ook wel boomtomaat. Niet alle zaden wilden even goed kiemen, en van de drie zaailingen die wel opgekomen zijn, sneuvelden er ook nog twee bij een flinke windvlaag toen ze op het balkon stonden af te harden. De laatste die overbleef groeide uit tot een mooie stevige plant met prachtig glanzend blad. Jammergenoeg is het kweekseizoen in ons klimaat eigenlijk te kort en zou je om vruchten te krijgen aan een dergelijke plantensoort eigenlijk een kas moeten hebben. Mijn kleine kweekkasje is veel te laag, dus om hem daar in te zetten was geen optie. Een mooie plant, maar helaas geen opbrengst.

Mijn aardappelexperiment verliep wat succesvoller. Nou ja... een beetje dan. Ik pootte zeven verschillende soorten (je zag de buurman al weer stiekem met een scheef oog meekijken, om daarna hoofdschuddend weer verder te spitten). Al heel vroeg in het jaar sloeg echter het noodlot toe: de aardappelplaag, oftewel phytophtora, die elk jaar onze aardappelplanten aantast, was er dit jaar al in mei. Ik moest daarom al heel vroeg oogsten. De totale oogst van aardappelen was dus kleiner dan ooit, sommige soorten hadden gewoon echt nog zeker een maand langer moeten blijven staan. De Opperdoezer Ronde en de Roseval waren uiteindelijk qua opbrengst het meest succesvol. En laat ik dat nou toch ook de lekkerste aardappelen vinden! Ik weet dus al wel welke aardappelen ik volgend jaar ga poten!

Volgende week: deel 2 van mijn terugblik op een tuinjaar.