Boer Mark kachelt langs mijn tuin. We zwaaien en Mark springt van zijn tractor. Hij wijst naar de haast spiegelende ijzeren scharen en legt uit hoe een schep grond omgekeerd op het land belandt. Het is ploegtijd.

k heb heus wel eens geploegd land gezien. Maar nu akkers een verlengstuk zijn van mijn tuin, bekijk ik ze met andere ogen. De aarde lag er sinds de oogst vorig najaar ogenschijnlijk betekenisloos bij. Grauw, met wat dorre restjes maisstronk. Een paar kieviten kwamen de boel als eerste opfleuren. Zij zijn nu mogelijk met nesten en eitjes en al de Sjaak. Want de boer ploegt voort. En hoe.

De zwarte banen die Mark met zijn tractor achter zich laat, steken fris donker af tegen de onbewerkte muffe, stoffige grond. Als de boer klaar is, oogt de akker als een schilderij van glimmende verse klonten aarde waarop licht en schaduw nieuw leven ademen. 'Dit is rijke grond', zegt Mark. 'Honderden jaren hebben keuterboeren hun essen hier in de Achterhoek verrijkt met mest en heideplaggen.' Nu moet de grond opwarmen. Dan komt Mark zaaien en wordt de akker helemaal een tableau vivant.

Maartje de Gruyter